3 Temmuz 2015 Cuma

Bazenler Çoğalıyor Bazen



            İnsanın bazen dengesi bozuluyor, tüm düzeni alt üst oluyor, kafası karışıyor, ikilemde kalıyor, ne yapacağını bilemez hale geliyor. İnsan bazen kırılıyor, üzülüyor, pes ediyor, güvenini kaybediyor, gördüğü, duyduğu, yaşadığı şeyler karşısında şaşırıp kalıyor, çaresiz kalıyor... İnsan bazen çok yoruluyor. Şu genç yaşımda "yıldım" demekten bıktım usandım vallahi. Bazen "insanlar o kadar şey yaşıyor, millette ne dertler var seninkiler de dert mi?" diyorum ama bende insanım işte benimkilerde beni yoruyor.

          Öğrendiğim en güzel şeylerden biri hayata farklı açılardan bakabilmektir galiba. Yani elimden geldiği kadar deniyorum, olduğu kadar kendimi karşımdakinin yerine koymaya çalışıyorum ama bazen beni o kadar çok zorluyorlar ki "yetti artık" diyorum. Hani "burama kadar geldi artık" derler ya benim limitin sınırlarını zorladılar, şimdi daha sabırsız ve tahammülsüz biri oldum, eskiden tahammül sınırım daha yüksekti. Neyse bu hale getirenler utansın ne diyeyim. Saman alevi gibidir öfkem bir anda parlıyorum, o an 'olabildiğince uzak durunuz ve yalnız bırakınız' tabelası lazım galiba bana, uzun sürmüyor belki ama o an birazcık tutamıyorum kendimi. Tahammül sınırım azaldı dediysem vur deyince öldürmeyin hala birçok kişiye göre gayet sabırlı bir insanım sadece eskiden daha iyi durumdaydım.

             Bazen düşünüyorum da hak etmeyen insanlara hak etmedikleri değeri verdiğimiz için bu kadar çok kaybediyoruz. "Hadi sevmeyi bilmiyorsunuz bari sevilmeyi becerebilin" demek istiyorum bazılarına. Bazen hatayı kendimde buluyorum, bazen gerçekten sadece iyi niyetimden kaybettiğimi düşünüyorum. Bazen kendimi çok güçlü hissediyorum bir anda, bazen Sezen Aksu'ya bağlıyorum "küçüğüm daha çok küçüğümm..." deyip geri çekiliyorum. Bazen gerçekten yalnız değilmişim gibi geliyor ama sonra bir an geliyor aslında tamamen tek başıma olduğumu fark ediyorum. Ne kadar çok "bazen" dedim değil mi? Oturup düşününce böyle oluyor işte, insan biraz kendini geri çekip etrafına bakınca ne kadar tuhaf geliyor her şey. O an yaşarken, o an'ın içindeyken fark edilmiyor. Hayat işte, bazenler çoğalıyor bazen...


                     

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder